Katarzyna Gaździcka

Opis

Z wykształcenia jestem psychologiem, psychotraumatologiem, psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym w trakcie czteroletniego szkolenia w Akademii Motywacji i Edukacji rekomendowanej przez PTTPB. Pracuję w podejściu poznawczo – behawioralnym, z elementami Dialogu Motywującego oraz nurtu skoncentrowanego na rozwiązaniach (TSR). Podejście EMDR wykorzystuję przede wszystkim do pracy z pacjentami, którzy mają doświadczenie traumatyczne (m.in. wypadek komunikacyjny, napad, pobicie, gwałt, nagła śmierć bliskiej osoby, czy strata dziecka).

Doświadczenie zawodowe zaczęłam zdobywać już na studiach, podczas praktyk studenckich. Od początku były to ośrodki, gdzie prowadzone były procesy psychoterapeutycze, gdyż już wtedy wiedziałam, że chcę pracować w zawodzie psychoterapeuty. Zdobywałam umiejętności m.in. w NZOZ Ośrodku Zdrowia Psychicznego i Problemów Rodzinnych SYNAPSIS czy Klinice PsychoMEDIC. Podczas stażu klinicznego w Mazowieckim Specjalistycznym Centrum Zdrowia im. prof. Jana Mazurkiewicza w Pruszkowie tzw. “Szpital Tworkowski”, miałam okazję pracować z pacjentami z zaburzeniami nastroju, lękowymi, osobowości, ze schizofrenią czy zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi. Doświadczenie pracy w szpitalu skłoniło mnie to podjęcia decyzji o wyborze nurtu terapeutycznego, którego skuteczność jest oparta na dowodach naukowych, stąd wybór modalności poznawczo-behawioralnej oraz nurtów trzeciej fali w psychoterapii poznawczo-behawioralnej.

Psychoterapia jest dla mnie przede wszystkim spotkaniem z drugą, niepowtarzalną osobą. W swojej pracy z terapeutycznej najważniejszy jest dla mnie człowiek, a potem trudność z jaką przyszło mu się zmierzyć. W relacji z klientem ważna jest dla mnie autentyczność oraz empatyczne i życzliwe towarzyszenie w procesie zmiany. Kieruje się podejściem, iż każdy człowiek ma w sobie potencjał do rozwoju i zmiany, toteż bliskie mi są słowa wybitnego psychoterapeuty, Carla Rogersa, iż „Osoba to płynny proces, nie stały i statyczny byt; płynąca rzeka zmian, nie blok z solidnego materiału; stale zmieniająca się konstelacja możliwości, a nie ustalona ilości cech.”

Bardzo ważne jest dla mnie przestrzeganie zasad etyki zawodowej, co realizuje m.in. poprzez odbycie psychoterapii własnej oraz regularną superwizję swojej pracy.

Zawód psychoterapeuty to nieustanny rozwój i podnoszenie kwalifikacji, zatem w swojej pracy kładę duży nacisk na poszerzanie swoich kompetencji, uczestnictwo w szkoleniach, warsztatach, czy konferencjach branżowych.

W obszarze szeroko pojętej pomocy psychologicznej szczególnie interesuje mnie psychotraumatologia. Jak pokazują badania, każdy człowiek ma lub będzie miał swoim życiu doświadczenie potencjalnie zagrażające życiu lub zdrowiu. Ważne jest, aby osoby, które doświadczyły takiego urazu uzyskały zrozumienie, wsparcie oraz skuteczną, profesjonalną pomoc.

Najczęściej pracuję z osobami dorosłymi zmagającymi się z:

• zaburzeniami lękowymi
• zaburzeniami nastroju
• traumami
• zaburzeniami adaptacyjnymi
• zaburzeniami związanymi ze stresem i szeroko rozumianymi kryzysami
• problemy interpersonalne

Książki, które szczególnie zapadły mi w pamięć to:

• “Człowiek w poszukiwaniu sensu” Viktora E. Frankla

Autorem książki jest psychiatra, który przeżył obozy koncentracyjne. Autor udowadnia w niej, że ekstremalne przeżycia związane z piekłem Holocaustu nie są w stanie odebrać człowiekowi godności, wolności wyboru i odpowiedzialności .

• Zniewolone dzieciństwo. Ukryte źródła tyranii.” Alice Miller

Autorka książki pokazuje jak doświadczenie przemocy w dzieciństwie, wychowanie oparte na metodach tzw. czarnej pedagogiki, tj. bezwzględnym posłuszeństwie czy stosowaniu kar cielesnych wpływa na rozwój psychiki dziecka, funkcjonowanie dorosłego człowieka, aż w końcu funkcjonowanie całej ludzkiej społeczności.

• “Uratuj mnie” Rachel Reiland

Ta książka to poruszająca autobiografia osoby, która zmagała się ze skutkami pogranicznego zaburzenia osobowości i postanowiła tę swoją walkę opisać. Książka ta, pozwoliła mi zrozumieć świat przeżyć wewnętrznych oraz zobaczyć, co mogą myśleć, czuć i przeżywać osoby z zaburzeniem typu borderline.